Aşk Herşeyim Oldun
Ah bu aşk öyle büyük ki bütün benliğimle ona tutundum. Elim, ayağım, hayatım, nefesim, kanım, canım oldu.
Onun haberi olmadan ne adım atabiliyor ne başka bir şey yapabiliyordum. O canımdan bir parça olmuştu. Öyle güzel yüreği vardı ki; o masum bakışları, saçları içimi eritiyordu. Aynı toprakların üstünde sınırlı bir bölgede ulaşamıyorduk birbirimize. Öyle zordu ki onu yaşayıp tüm benliğimle sarılamamak öpememek. Bu acının ölümden beter olduğunu kimse bilemezdi. Kendi odamın duvarları ile dertleştim hasret gecelerimde. Resmine sarıldım resmini öptüm resmiyle konuştum. Günden güne eriyip bittim. Bu şehir zindanım oldu ne koşup kavuşabiliyor ne elimi uzatıp o sıcacık ellerinden tutabiliyordum. Ama artık tahliye oldum her şeyi göze aldım.
Beni uçurumun kenarından bir melek misali alan gülümü; karış karış bu toprakları arayarak bulma vakti geldi. Önümde ne onun şehir dışına çıkışları ne benim ardında ikiye bölünmüş çifte yüreğim gözü yaşlı bedenim ne de başka bir mani. Son kez dirildim tüm benliğimle artık. Gücümü topladım titreyen ellerimi tekrar dirilttim. Meleğime koşma vakti geldi.
Aramızdaki köprüyü aşıp sonu ne olursa olsun kollarımın arasına alıp ardıma bakmadan seninle beraber gideceğim. Artık benliğin yalnız olmayacak beraber olacağız. Yalnızlığını paaylaşacağım sıcacık ellerini tutup gözlerinin içine bakıp ‘Meleğim Seni Seviyorum’ deyip. Bekle beni gül kokulu yârim 5 gün bilemedin 6 gün daha bekle. Ellerin ellerimde bedenin kollarımın arasında olacak. Bu şehrin her noktasında aşkımızı yaşayacağız. Tüm hasret gecelerimize tüm aramıza çıkan engellere nispet yaparcasına. Ellerin ellerimden gözlerin gözlerimden hiç ayrılmayacak.Kollarımın arasına hapsedip, yüreğimin en saklı noktasına kilitleyip, ellerini ellerime kelepçeleyip seni alıp gideceğim.
Onun haberi olmadan ne adım atabiliyor ne başka bir şey yapabiliyordum. O canımdan bir parça olmuştu. Öyle güzel yüreği vardı ki; o masum bakışları, saçları içimi eritiyordu. Aynı toprakların üstünde sınırlı bir bölgede ulaşamıyorduk birbirimize. Öyle zordu ki onu yaşayıp tüm benliğimle sarılamamak öpememek. Bu acının ölümden beter olduğunu kimse bilemezdi. Kendi odamın duvarları ile dertleştim hasret gecelerimde. Resmine sarıldım resmini öptüm resmiyle konuştum. Günden güne eriyip bittim. Bu şehir zindanım oldu ne koşup kavuşabiliyor ne elimi uzatıp o sıcacık ellerinden tutabiliyordum. Ama artık tahliye oldum her şeyi göze aldım.
Beni uçurumun kenarından bir melek misali alan gülümü; karış karış bu toprakları arayarak bulma vakti geldi. Önümde ne onun şehir dışına çıkışları ne benim ardında ikiye bölünmüş çifte yüreğim gözü yaşlı bedenim ne de başka bir mani. Son kez dirildim tüm benliğimle artık. Gücümü topladım titreyen ellerimi tekrar dirilttim. Meleğime koşma vakti geldi.
Aramızdaki köprüyü aşıp sonu ne olursa olsun kollarımın arasına alıp ardıma bakmadan seninle beraber gideceğim. Artık benliğin yalnız olmayacak beraber olacağız. Yalnızlığını paaylaşacağım sıcacık ellerini tutup gözlerinin içine bakıp ‘Meleğim Seni Seviyorum’ deyip. Bekle beni gül kokulu yârim 5 gün bilemedin 6 gün daha bekle. Ellerin ellerimde bedenin kollarımın arasında olacak. Bu şehrin her noktasında aşkımızı yaşayacağız. Tüm hasret gecelerimize tüm aramıza çıkan engellere nispet yaparcasına. Ellerin ellerimden gözlerin gözlerimden hiç ayrılmayacak.Kollarımın arasına hapsedip, yüreğimin en saklı noktasına kilitleyip, ellerini ellerime kelepçeleyip seni alıp gideceğim.