bugün sensizliğimin ertesi günü

bugün sensizliğimin ertesi günü
ağrıyor kabuk bağlamaz yüreğim
sancın hala derinlerimde gizli
gülmeye yeltendim canım acıdı
içimde terk edilmiş bir şehrin yıkıntıları
bedenimde mesken tutmuşluğu meyhane kapısının
mey kokuları tenimde savaş veriyor
gözlerimde ise; yarına kalma kaygısı ..

yaşamaktan korkuyorum
her gün daha bir azalıyor gözlerimde yaşam belirtisi
ışıksız hücremde zifiri yalnızlıklar yaşıyorum
bedenim kuvvet kaybında
soğuğa çekiyor tenimin kuraklık çekmez kaygısı
savaşıyorum ihtimallerle
toprağa bir gül daha seriyorum
artık fidanların boynu bükük
bedenimde ise depremler ..

bugün sensizliğimin ertesi günü
kısacık bir şiir yazdım
adına sen dedim ben dedim
belirli aralıklarla gözlerin düşüyor satırlarıma
biliyor musun ?
hiç kanamadım
gülmelerine susadığım kadar..
birde kadehlerde eskittim resimlerimizi
adında baharlar gizli
adını her anışımda
yelkenleri açılıyor gönlümün
yine uzak savaş hallerine..
korkuyorum yalnız kalmaktan
rüzgar ölümlere esiyor
bahçede ise yaşlanmışlığın belirtileri..

dilimde eskilerden kalma nağmeler
“seni düşündüm dün akşam yine..”
seni düşünüyorum her akşam yalnızlığa inatla
uyuyamıyorum
geceden arta kalan saatleri de boşa harcamıyor
seni yazıyorum bir kalem bir kağıt birde eşsiz gülüşün..
seni düşünüyorum ebede sürer yolculuğum
seni düşünüyorum bitmez yazgı diye yaşadığım..
seni düşlüyorum
bedenim ellerinde
ruhum dudaklarında sürgün
ismin yüreğimde silinmez mührüm
seni seviyorum..

İçimde öyle bir sen varki uyutmuyor beni geceleri..