ÇEVİRME AHU GÖZLERİNİ BENDEN

Hayat bu günlerde dünden kalma gibi

Her şey eski her şey küflü, paslı, kirli.

Küçük odamda hayatı dibinden yakalar sanki.

Dibi tutmuş hayatın kokusu üstüme sindi!

Dedim ki, içimden kalk giyin hadi!

Giyin her şeyi neyin varsa hayatın giydirdiği!

Gam mı, keder mi, özlem mi, yoksa sevinç mi?

Giyin ruhuna ve haykır sokaklara ölmediğini!

Birkaç zamandır yaşama dargın yüreğim.

O sabah uyanmıştı ölüm uykusundan güzelim!

Kapı önünde menekşeler filizlenmişte görmemişim!

Velhasıl hayatı kaç zaman ıskalayıp geçmişim.

Sonra sordum kendi kendime değmiş miydi?

O da şimdi benim gibi yaşayan bir ölümü idi?

Eğer beni gerçekten sevse terk eder miydi?

Acaba o aşkı gerçekten görebilmiş miydi?

Dört sorununda cevabı hayır ile bittiğinde!

Anladım zaman benim için sıfır kilometre.

Rugan pabuçlarımın ritimli melodisiyle.

Yürüyordum sanki ilk defa yürürcesine!

İçimdeki çatışma sorgulama amansız devam ederken.

Ruhumdan gelen emirle kalakaldım birden!

O an içimde biriktirdiğim tek cümleyle hayata ben.

Haykırdım; çevirme ahu gözlerini benden!