Dostum, acılar içinde yatıyor. Son demlerini yaşıyor galiba, gel sen zalim olma..git gör..-ben ölürken o nerdeydi dostum..

0

..

..

Kızım ben annesiyim, hiç mi vicdanın sızlamıyor! OĞLUM ÖLÜYOR DİYORUM SANA –sesini yükseltmiş-.

 

– Aslında öleceğini düşünmüyorum, son zamanlarında neşeli miydi?

 

Evet, çok mutluydu. Hiç üzülmezdi, hiçbir şeyi dert etmezdi.

 

– Hah! Ben de bundan bahsediyorum. Şimdi onun üzerinde benim büyük bir hakkım var. Allah’a “Benim hakkımı almadan canını alma” dediğime göre, ve yaradanın da dünya üzerinde kimsenin hakkını kimsede bırakmayacağına göre oğlunuz ölmeyecek, rahat olun. Daha burnundan fitil fitil gelecek olan bir yaşam var. Önce onu izleyin, sonra can çekişmesini izleyeceksiniz.

 

Vicdana gelince ben üzülürken neredeydiniz? Yahut gözyaşlarım hıçkırıklara dönüştüğünde ve bu hıçkırıklar uykularımı deştiğinde neredeydiniz? Ben de ölüyordum! Üstelik oğlunuzun ölüm döşeğinde kıvranmasının sebebi ben biledeğilim. Ailem sizi aradı mı? Size yalvardı mı?

Ben diri diri gömülürken siz mutlu mesud bir şekilde evinizde oğlunuzu bekliyordunuz, ben de oğlunuzu bekliyordum. o eve geldi ama bana gelmedi! Bakın ben üzülmeyi bıraktım, hıçkırıklarım da beni bıraktı, sabahları daha mutlu uyanabiliyorum. Üstelik ailemin de yüzü gülüyor. Beni sakın aramayın, onu ben yaratmadım. Sizin oğlunuz yaşayacak, ama benim oğlum çoktan öldü!

Cevap bırakın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.