Gökte Aradığını, Yerde Bulamazsın…
Düşündüm de senden haber getiren kuşlar, hiç seni düşündüğüm anda gelmiyorlar bana. Oysaki gökyüzüne her baktığımda bir kuş görmek için, hep seni düşünüyorum. Onların ayaklarına bağlı kâğıtta, bana göndereceğin büyülü harflerden oluşan kısa bir cümleyi nasıl bekliyorum.
Sonra şiirlere bakınıyorum acaba orada olabilir misin diye. Arıyorum teker teker, aşk, özlem, tutku dolu dizelerde… Bulamıyorum… Hiçbir aşk şiiri bana olan sevgine uymuyor…
Yazılara da danışayım diyorum, belki gözden kaçırdığım bir cümlede saklanmışsındır. Yok, orada da bulamıyorum bana olan sevginin tam karşılığını.
Birde şarkılara bakınmam lazım “belki müziğin tınısıyla birleşen sözler…” diyorum ortaya çıkartır senin bana olan sevginin karşılığını. Ama yok! Yine yok bulamıyorum. Kılı kırk yarıyorum bakmadık yer bırakmıyorum. İçim daralıyor, bunalıyorum ama aradığım senin bana olan sevgine hiçbir yerde rastlayamıyorum…
Birbirini seven insanları çaktırmadan izliyorum. Birbirlerine bakarken içlerindeki enerjinin, dışa vurulan tavrını seyrediyorum. Orada da seni bulamıyorum…
Artık ben sevgini aramaktan yoruldum, olmayan bir sevgiyi arayacak kadar gurursuz muyum? Demek kendi kendime hayal kurup durmuşum =) Bir de durduk yerde gelin-güvey olmuşum =)
Peki, ben hangi “senle” yanıp tutuştum?