İhanetin Yalnızlığı…

0

Yine başlıyorum saçmalamaya.Yine geldi aklıma işte olur olmaz yerlerde. Ben de aldım kalemi elime başladım kağıdı kesip biçmeye. Kör olasıca karanlığın içinde sigaranın aydınlattığı bir yazıyı yazmak kadar zor sensizliğin hüznünde mutlu olmak. Oysa yanındayken kekeler utanır ve yüzüne bakamazdım bilirsin. Şimdi ise daha beterim hergece o durakta seni bekler her gece o durakta son sigaramı içip gidiceğim ve bir daha seni düşünmeyeceğim diye kendime kızarken eve gidiyor buluyorum kendimi. Sonrası da mağlum yastığın altında hıçkırıklar duyulmasın diye verdiğim amansız mücadele. Hak etmemiştim bunu sen benim ilk aşık olduğum kişi o ise hayatımdaki en iyi dostumdu. Bunu duyduğumda kimsenin olmadığı bir yerde çığlık çığlığa ağlamıştım sessizliğe.

İlk defa vurulmuştum sırtımdan…
Dostluklar yalan olmuş hepsi palavra,
Aşk da zaten abraka kadabra,
Millet bi tuhaf olmuş hepsi ukala.
Yeter artık yoruldum bitsin bu rüya…

Cevap bırakın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.