Mevsimin Getirdiği ”Yağmur”sun Bana
Islanıyorum,denizin üzerinde martılar uçuşuyor . Küle batırılmış tenlerinde yağmur kokusu.Dalgaların kat kat yükseldiği bir ummanla boğuşuyorum . Bulutların makyajı akıyor içime , ve ben yüzümü ayrılıkla yıkıyorum.
Yolların saçlarına yapraklar yapışıyor , karıştırıyorum geceyi suskunluğun ertesinde , ufkadalıyorum.Bastığım kumsalda deniz iyot karıştırıyor ruhuma.
Acılarıma ayaklanıyorum.Seninle başlıyorum zamanın diğer yarısına.Kapıların ardında yanan ışıklardan bir hüzme oluyorum dudaklarına.Sadece izi bulunmayan bir hasret kalıyor bana , ucu yanık elektronik postaların köşelerinden.
Dalıp gidiyorum yosunların kimsesizliğine . Sanki hiç olmamış gibi balık oluyorum.Yüzgeçlerimde oksijen baloncukları dans ediyor . Yeryüzünü göremiyorum . O masmavi rengi , sanki artık hiç tanımıyorum.
Ne okuyorum sonrasında , ne de yazabiliyorum aşkı sana. Sen anlatıyorsun bana , ben iki elimi bırakıp yangın yerinde , yani yüreğimde hiç yazmayan bir kalemin
alışılmadık gölgesinde , sana çoğalan düşlerimle seni dinliyorum.
Sevmeliyim diyorum seni aklıma zıpkın gibi girdiğin uzaklardan . Görmeliyim diyorum . Daha çok içime çekebilmeliyim seni . Derken ucu bucağı sınırsız bir okyanus sessizliğinde seni buluyorum . Sor beni yalnızlığadiyorum . Daha önce yazdığım gibi . Anlatsın kaç iklimi sırtımda taşıdığımı sana . Bilmezsin biliyorum.
İlmek ilmek saçlarına dolanan yıldızlara bakıyorum . Göz kırpıyorum belkide sana . Bir yanda yankısı vücuduma mimlenen derin bir sabrı tırnaklıyor gözlerin,diğer yandan uğultusu başımdan hiç eksik olmayan rüzgarlarına tutunuyor ellerin.
Hiç bulut olurken gördünmü sen beni.Güne uyanan sevinçlerini kumlara bıraktın mı yakamoz parıltılarının peşi sıra.İskele ayaklarına yaslanıp çaresizliğe verdin mi yüreğini.
Denize karşı,hiç deniz oldun mu sen benim gibi.Günün en sakin zamanlarında hoyrat bir alışkanlığa terkettiğim hatıralarımı çalıyorum aşktan yana . Serenad öykünmelerinde paranoya kurgularına gömülüyor tutkularım . Bir varım bir yokum . Yokluğunun çoğuluyum.
Özlemek sol yanımda ağrısıdinmeyen bir yarayı deşiyor hesapsızca. Çekip vursalar beni bu saatten sonra , yinede illaki sen diyorum.
Dalgalar yüzümde yıkıyor suskunluğun kalelerini . En olmadık anda tutuyorum kendi ellerimden sana geliyorum.
Var mısın diyorum , var mısın yalınayak koşmaya hayata . Cam kırıkları ile kaplanıyor hayallerim . Varmadan daha sabaha.
Eski bir evin çatı arasında tozlanıyor ışığın avcundaki silüetler.Kitaplar bir kaldırılıyor , bir çıkarılıyor aşk adına . Şiirler bir yazılıyor bir siliniyor sevdaya infaz edilen uykularına.
Nefes nefese kalıyor yüreğim . Neon ışıkları altında tenime bırakılan suskunluğun peşindeyim.
^^Yeryüzünü terkediyor gençliğim ve denizde balık olmayı bekliyor sendeki düşlerim.
Külbastı bir martıya yem olmadan,belkide bu son dileğim.^^
Yolların saçlarına yapraklar yapışıyor , karıştırıyorum geceyi suskunluğun ertesinde , ufkadalıyorum.Bastığım kumsalda deniz iyot karıştırıyor ruhuma.
Acılarıma ayaklanıyorum.Seninle başlıyorum zamanın diğer yarısına.Kapıların ardında yanan ışıklardan bir hüzme oluyorum dudaklarına.Sadece izi bulunmayan bir hasret kalıyor bana , ucu yanık elektronik postaların köşelerinden.
Dalıp gidiyorum yosunların kimsesizliğine . Sanki hiç olmamış gibi balık oluyorum.Yüzgeçlerimde oksijen baloncukları dans ediyor . Yeryüzünü göremiyorum . O masmavi rengi , sanki artık hiç tanımıyorum.
Ne okuyorum sonrasında , ne de yazabiliyorum aşkı sana. Sen anlatıyorsun bana , ben iki elimi bırakıp yangın yerinde , yani yüreğimde hiç yazmayan bir kalemin
alışılmadık gölgesinde , sana çoğalan düşlerimle seni dinliyorum.
Sevmeliyim diyorum seni aklıma zıpkın gibi girdiğin uzaklardan . Görmeliyim diyorum . Daha çok içime çekebilmeliyim seni . Derken ucu bucağı sınırsız bir okyanus sessizliğinde seni buluyorum . Sor beni yalnızlığadiyorum . Daha önce yazdığım gibi . Anlatsın kaç iklimi sırtımda taşıdığımı sana . Bilmezsin biliyorum.
İlmek ilmek saçlarına dolanan yıldızlara bakıyorum . Göz kırpıyorum belkide sana . Bir yanda yankısı vücuduma mimlenen derin bir sabrı tırnaklıyor gözlerin,diğer yandan uğultusu başımdan hiç eksik olmayan rüzgarlarına tutunuyor ellerin.
Hiç bulut olurken gördünmü sen beni.Güne uyanan sevinçlerini kumlara bıraktın mı yakamoz parıltılarının peşi sıra.İskele ayaklarına yaslanıp çaresizliğe verdin mi yüreğini.
Denize karşı,hiç deniz oldun mu sen benim gibi.Günün en sakin zamanlarında hoyrat bir alışkanlığa terkettiğim hatıralarımı çalıyorum aşktan yana . Serenad öykünmelerinde paranoya kurgularına gömülüyor tutkularım . Bir varım bir yokum . Yokluğunun çoğuluyum.
Özlemek sol yanımda ağrısıdinmeyen bir yarayı deşiyor hesapsızca. Çekip vursalar beni bu saatten sonra , yinede illaki sen diyorum.
Dalgalar yüzümde yıkıyor suskunluğun kalelerini . En olmadık anda tutuyorum kendi ellerimden sana geliyorum.
Var mısın diyorum , var mısın yalınayak koşmaya hayata . Cam kırıkları ile kaplanıyor hayallerim . Varmadan daha sabaha.
Eski bir evin çatı arasında tozlanıyor ışığın avcundaki silüetler.Kitaplar bir kaldırılıyor , bir çıkarılıyor aşk adına . Şiirler bir yazılıyor bir siliniyor sevdaya infaz edilen uykularına.
Nefes nefese kalıyor yüreğim . Neon ışıkları altında tenime bırakılan suskunluğun peşindeyim.
^^Yeryüzünü terkediyor gençliğim ve denizde balık olmayı bekliyor sendeki düşlerim.
Külbastı bir martıya yem olmadan,belkide bu son dileğim.^^