Nefesinle Isınsa Vücudum Rahatlardım Belki

sevgilim bir çocuktu boynu upuzun
sevgilim bir ırmaktı sessiz akar ve ağlardı

eski postane önü kışla caddesi
bir kadının uzayan boynunu arıyorum
ansızın kesiliyor dudaklarım…

bir taş kendiliğinden düşüyor duvardan
radyolar parçalanıyor, savrulup gidiyor gençliğim
evleri yeniden yapıyorum, bütün nehirleri yeniden
birtakım dağ yolları siliniyor birtakım haritalardan
idam sehpasına uzanmış bir boynu özlüyorum

küskün bir sevgiliydin, nerdesin
okyanuslara yaslanamaz oldu kıyılarım
giderken bıraktığın o arkadaş kokusu
yalnızlığım ve ölümün olacak
ellerim donacak yıldızlarda ısıtayım derken

o dağları dostlarıma bıraktım, şimdi buradayım
burada, kirli insanların arasındayım
sırtımı dönüyorum her şeye, ateşlere tükürüyorum
yüzünü bir maske g,b, geçirip yüzüme
en kuytu sokaklara dalıyorum, en onulmaz saatlerde

nefesini yağmurlar yıkasın ben bıçaklanayım
kalbimi parçalasın kuşlar, en kırmızı kanım aksın
ağla, unut ve sil gözyaşlarını

seni düşünüyorum, ayaklarım bir yanında kalıyor şehrin
bir yanına düşüyor kalbim.