Parantez

zaman geciyor ve gittikce içimize gomuluyoruz aynalar hep guzel gostermiyor renkleri …gittikce daha acımasızmı oluyoruz yoksa dahamı hassaslasıyoruz…bahardanmıdır bilmem anlamsız bir gulumseme var yuzumde bu gulumseme kahkaya donusmuyor uzun zamandır…fazla iyi olmak,fazla dusunceli,fazla hassas,fazla ozverili olmak …herseyin fazlasını içinde barındıran bana “ben” fazla gelmeye basladım bu aralar..suclu kılıklı olmaktan kurtulamadım en sucsuz odugum anlarda bile..kimimiz kayıtsız oluyoruz işte kimimizse savunmasız kimi bir cinayetten zevk alırken kimi bir insanın olumuyle eksildigini hissediyor…ben bugun eksildigimi hssediyorum yine..
bir film sahnesine gozlerim dolabiliyorsa hala,affım varsa herkes için,merhametim hiç deger kaybetmediyse kanadımı kıranlara gozyası dokebiliyorsam ve saygım varsa herkese e hergecen gun yaralanacıgımı bilsemde vazgecmiyecegim boyle olmakta ama erken olucegim kesin