PİŞMANLIK

Genç adam sevdiği kıza yaklaştı. Titreyen ellerini cebine soktu ve utanarak: “biraz konuşabilir miyiz?” ddi. Kız sıkılarak, “tabii ki…” ddi. Uzun bir konuşmanın ardından çocuk, “ben sana aşık olmuştum. Ama ben aşka aşık olmuşum. ” deyince, kız gülümsedi. Ve, ” ikimize bir şans vereceğim.” ddi. O günden sonra birbirlerini daha çok sevmeye başladılar. Bir gün kız zengin bi adamla tanıştı. Ve çocuğu atlatmak için yollar ararken, çocuk kıza dedi ki, “ben ölürsem eğer evimdeki küçük kalp şeklindeki anahtarı al.” kız şaşırdı. Nedn diye sormadı ama. Aradan iki yıl geçti. Kız çocuğu sevsede zengin adamla kaçtı. Ne yapsaydı? Aç mı kalsaydı? Yapamazdı. O paraya düşkündü. Ve parasız yaşayamazdı. Çocuk buna daha fazla dayanamayıp hastalanmıştı. Ve sonra da öldü. Kız haberi alır almaz, eve koştu ve anahtarla beraber bir adres buldu. Hemen adrese gitti. Eski ve harabe bir yerdi burası. Ama anahtarı napacaktı? Neyseki napcanı anladı. Bir kutu vardı. Anahtarla onu açtı. Ve içinden şöyle bir mektup çıkti: Canım… Sevgilim… Ve ben öldüm. Her zaman başıma kaktığın fakirliğim, seni kurtarmıştır umarım. Ne demek istediğimi anlayacaksın. Beni gerçekten sevmemissın. Sevseydin terk etmezdin. Şimdi soruyorum, sorun neydi? Cevap veriyorum, para… Bütün mal varlığım senindir artık. Kocana sor, o anlatır dicem, ama sormicksn. Anlatayım. Ben ne fakirim, ne parasız… Kocan kadar zenginim sevglim. Ve paralarımı sana bıraktım. Hani nerde imzan? Diyebilrsn. Ben paramı ağabeyime bıraktım. Faydalan diye. Kafan karıştı biliyorum… Evlendiğin adama bırakmış oldum parayı merak etme… Kızın elinden mektup düştü ve göz yaşları içinde sevgilisinin ağabeyinın evinin yolunu tuttu. İçinde bır aşk acısı ve ihanetten kalan bir sancı vardı: PİŞMANLIK