Seni keşfetmem imkansız!
Asla vazgeçemeyeceğim zehirli asklarımın cam kırıklarına basıp kanayan, artik bana ait olmayan bir kalbim vardı. Çıkmazlarla süslenmiş uykusuz gecelerim vardı benim, ihtimallerle dolu susuşlarım vardı, Elimde tedavisiz yaralarım vardı ondan bana armağan ki
kendisinden geriye kalan tek lekeli mirasımdı. Çamur kokan süt lekeli yıllardı ve bir zamanlar ben kimi öpsem hep onu aldattım.
Seni keşfetmem imkansız! Pusulasız bir kaşifin patlamaya kurulu çalar saatiydi duygular. Çünkü benim sevmeye engel ölümcül asklarım vardı. Kirli kağıt parçalarında biriktirdiğim yalnız şiirlerim vardı benim. Ve bir zamanlar onun bu şiirleri okuyabilme ihtimaliydi “ASK. bana yazdıran bu zehir.. Oysa kimse okuyamadı o şiirleri, törensiz duasız gömüldü her biri.. Bir “tez” idi benim aşkım ve çözüm için “antitez” lerim oldu, nefretler öfkeler vardı duyulan, duyumsanan, uykusuz esrarlı sabahların namına gurur duyulan.
Ve sen aşkım! “sentez” im oldun, nedenim oldun benim. Kirli sevdaların hayal kırıklıkları seni bana yaşatmazken her soruyu, her bilinmezi yanıtlayan, tanrıya inandıran. güzelliğinle sen, bazı bir merhem tedavisiz yaralara Bazı bir yağmur uğruna susamışlığa Bazı bir siir yalnız sezdiren Bazı bir sen, tanrıya nispeten.. Bir zamanlar ölümcül aşklarım vardı.
Tedavisiz yaralarım vardı, sevmeye, görmeye engel içimde esrarlı bir yerlerde..
Tedavisiz yaralarım vardı, sevmeye, görmeye engel içimde esrarlı bir yerlerde..