Seni Seviyorum

Sen uzaksın bana ve bir okadar da yakın. Kabullenmek istemediğim, hissetmekten korktuğum bir duygu var içimde sana karşı günden güne büyüyen. O duygunun vücudumu sarmasını istemiyorum. Eğer ufacıkda olsa bir yer verirsem ona bu zamanla beni kahreder ve ben kendimi asla affetmem.
Gözlerimi gözlerinden kaçırmamın, seni görünce, seninle konuşunca heyecanlanmamın, seni düşünmekten büyük bir keyif almamın, seninle birlikte olduğumda elini tutmak isteyişimin, dudağının dudağıma deymesini hayal edişimin, bunların hepsinin bir nedeni olmalı. Ve bunların ötesinde ne hissedersem hissedeyim, sadece bu hissettiklerimin bende gizli kalacağını, ne olursa olsun senin bunları asla öğrenmemen gerektiğinin bilincindeyim.
Bu yazıyı oturmuş sana yazıyorum işte. Belki bir gün olurda bir tesadüf eseri eline geçer bu yazı ve sen bunu okurken yazarına takılır gözlerin, şaşırırsın benim adımı orda görünce ve belki merak edersin bunun kime yazıldığını. Bilemezsinki o yazının senin için
yazıldığını. Her mısrasında, her kelimesinde senin olduğunu.
Bilseydin ne hissederdinki, bunu bilmeyi isterdim.
Ufacıkta olsa yüreğinde benim için ne hissettiğini, zaman zaman beni düşünüp düşünmediğini, hepsini bilmek isterdim. Ama bunları senden duymak istemezdim. İsterdim ki nefretler yağdırdığım denizler fısıldasın beni sevdiğini, rüzgarlar senfoni orkestrası kursunlar senin bana sevgini anlatacak, yıldızlar kayarken beni sevdiğini çizsinler gökyüzüne. Yada gözlerin gözlerimdeyken seni seviyorum de içinden, ben onu hissederim.
İmkansızlıklar kahrediyor beni. ama yinede şikayetçi değilim. zaten istesekte seninle iki çılgın aşık olamıyacağımızın farkındayım. Bu duygu beni korkutuyor ve rahatsız ediyor çünkü doğru değil. Ne doğru ki hayatda zaten…
Sana yazıldığını bilmediğin kacıncı yazı ve belki hiç haberin bile olmıyacak bir yazı daha bırakıyorum.
Şuan beni duymasanda, ve bunu hiç bir zaman bilmeyecek ve anlamıyacak olsanda ilk ve son kez söylüyorum bunu ”Seni Seviyorum Herşeye Rağmen”