Sensizim.. Üşüyorum!

Bu sana yazdığım son satırlar…

Bu dinlediğim son şarkı bizim üstümüze söylenmiş.

Kilit vurdum kalbime, umutlarıma.

Ne bundan böyle sevdaya dair bir şeyler beklenebilir yüreğimden
Ne de nefret edebilirim birinden.

Ben hamal değilim ki; hep kahrını taşıyım ömrün;
Alın atık üzerimden hayata dair ne varsa.

Alın sevdaya dair acıları, paylaşın aranızda…

Sen sanıyorsun ki, kolay geliyor gidişin bana..

Arkanı döndüğün ilk andan gözlerim gülecek mi yeniden sanıyorsun? Söylesene!

Sen ne sanıyorsun aşkı, sevgiyi, söylesene!

Kolay olan, kaçmaksa, yalansa, vazgeçişse; ben zor olanı seçiyorum

Ve Seni Hala Seviyorum.

Sen öyle san, farzet ki her şey çok kolay…

Gittiğini sandığın sen,

Giderken bende kalanlarını, yani seni, yani aşkı, yani bizi alamayacaksın benden….

Geri vermeyeceğim onları, benim onlar, bana ait.

Biliyor musun, acı olan asla gidişin değil..

Belki bir gün sevmeyi öğrendiğin de yanında ben olmayacağım..

Bir sabah gözlerini yeni doğan güne açtığında başkası olacak yatağında..

Benim içinse sadece “sen” var olacak baktığım her yerde…

Veişte ilk defa o gün sebepsiz ağlayacağım,

O gün yağan yağmur gizlemeyecekgözyaşlarımı.

Kim bilir belki de aynadaki hayalin ilk kez asacak suratını bana
Ve o sabah sensiz ve üşümüş uyanacağım!

Her şeyin bir bedeli var biliyorum ve bende bu bedeli ödüyorum.

Ödediğim bedel sensizlik, yalnızlık, aşksızlık

Oysa yüreğim her şeye  rağmen mutlu olmanı diliyor….