Sone 15

 

 

düşünüyorum da, dünyada büyüyen ne varsa,

 

 

bir an tutunabiliyor yetkinlik noktasında;

 

 

şu koca sahnede sergilenen tüm oyunlarsa,

 

 

gizliden gizliye hep yıldızların etkisinde.

 

 

bakıyorumda, bitkiler gibi çoğalıyor insanlar,

 

 

aynı gökten açılıyor ya da kapanıyor yolları;

 

 

gençlikte kabarıyor, inişe geçince sönüyorlar,

 

 

silinmeye başlıyor akıllardan gösterişli günleri.

 

 

o görkemli gençliğin geliyor gözlerimin önüne;

 

 

savruk zaman belki çöküşle tartışmaya girdi bile,

 

 

gençlik gününü, karanlık geceye döndürsek mi diye.

 

 

AMA SEVGİN UĞRUNA ZAMAN’LA SAVAŞI SÜRDÜREN BEN,

 

 

YENİDEN AŞILIYORUM SANA, O NE GÖTÜRÜRSE SENDEN…