Trajik Bir Silüet…

Kimselerin görmediği bir yüzün var senin;

Akıldışı yanılsamalar taşıyan derin boşluklarında

En trajik öykülerin okuduğu bir yüzün…

Kimsenin bakmadığı kasıp kavuran gözlerin var

Bakışları en sağanak yağmur gibi geceye

Uzatsam ellerimi

İnceden dökülecek yaprak misali kirpiklerin…

Dudakların var öpülmemiş daha inatçı, haylaz ve tavırlı

Başkaldıran ruh yoksunluğunun asi hükmüne…

Sözcüklerin var hiçbir dilde tercümesi yapılmamış

Çığlıkları yeryüzüne yükselen en yasadışı isyanlarda…

Ellerin var zemheri yalnızlığıma el sallayan ürkek hala

Uzatsam ellerimi tutsam en ağır günah gibi yazılır geceme

Her dokunuşu septik, leke bırakıyor dokunduğu her tende…

Bir sensizlik var ki içimde susturur tüm nedenleri

Silüeti gözlerimde , acıları yüreğimin suslarında gizli

Sadece seni, hep seni konuşur, seni söyler bensizliğime.