Tükenen umutlarıma son noktayı koyuyorum…

Tam bir yıl oldu.. Hala içimdesin.. Hala gözlerin ve gülüşün aklımda.. Aklımdan
bir an olsunda çıkmadılar.. Geceleri sıcaklığını hissettim.. Karanlığımda sana
sarılıp uyudum.. Seni içimde büyüttüm ve seni kimse bilmedi.. Senin için güçlü
oldum.. Bendeki sen için, sevgimiz için.. Sen, bugün bana uzun zamandır
olmadığın kadar yakınken sana söylemek istediğim birkaç şey var….
Bazen sinirleniyorum, kızıyorum sana… Ağlıyorum… Ne bu halimiz bizim diye?
Ne bu yaşadığımız? Buna bir insan yüreği daha ne kadar katlanabilir ki ben
katlanayım? Nereye kadar?..
Çok acı çektim ve hala çekiyorum.. Neyin bedelini ödüyorum diye düşünüyorum
bazen.. Belkide seninle yaşadığım mutluluğun bedeli diyorum.. İşte o zaman
kabulleniyorum acımı.. İşte o zaman her şeye değer diyorum kendi kendime..
Seninle olduğum her dakikanın bedelini ödemeye razıyım diyorum..
Yine yağmur yağıyor sevgilim.. 1 yıl önce bugün yağdığı gibi.. Ve yine bizim
şarkımız çalıyor.. Tek fark sen yoksun.. Senin sıcaklığın, yanındayken duyduğum
mutluluk yok.. Hep diyordum ya “seni sensizde yaşarım diye”.. Artık
yaşayamıyorum sevgilim… Ve artık biliyorum ki yaşanacak birşey de kalmadı..
Benim için tek çare seni unutmak.. Umutlarımı bir kenara atmak.. Seninle
başladığım bu yola artık sensiz devam etmek….
Bu gece son kez resimlerine bakıp ağlıyorum.. Bu gece son defa adını anıyorum,
son defa seni sevdiğimi haykırıyorum.. Bir daha seni görmemeye, sevgini kalbime
gömmeye yeminler ediyorum.. Tükenen umutlarıma son noktayı koyuyorum…
Gidiyorum Sevgilim…