YOKLUĞUNDA YOKSULUM

Ben seni bir kış ayazında sevdim.
kar çiçekleri açtı bembeyaz gönül dallarımda.
Kardelen oldu yüreğim kış soğuğuna inat, açtı ayazda.
Ben seni bir yaz sıcağında sevdim.
Çiçekler yemişe döndü.
Kırmızı, sarı, yeşil ve başka renklerde.
Bereket, bolluk sardı ruhumu.

Ben seni bir ilkbaharda sevdim.
Ağaç köklerine su yürür gibi sevgi yürüdü gönlümün kuruyan dallarına,
yeşerdi. yaprak yaprak donandı; kuşlar cıvıldadı üzerinde.

Ben seni bir sonbaharda sevdim.
Sararan yapraklar düşmedi dalından esen hoyrat rüzgarlara, ayaza inat.
Tutundu gönül ağacına sımsıkı.

Ben seni gündüzün aydınlığında, gecenin karanlığında
günün her vaktinde sevdim.
Seninle başladı gün; “günaydın” dediğimde sana, “iyi geceler” dediğimde
bitmedi, rüyalarıma aldım da devam etti sabahıma.