Bazen gitmen gerekir, hiçbir şey söylemeden.

Bir nedenin, bir açıklaman yoktur çünkü.
Sığınabilecek hiçbir limanın kalmamıştır o aşkta.
Hayatın süreksizliği gelir aklına ve hiçbir şeyin sonsuza dek yanında kalmayışı, sen bir gün önceki sen değilsindir artık.
O aşk dolu, tutkulu adam gitmiş gözlerindeki ışıltı sönmüştür.
Kalbinin acısı anlam veremediğin, isim koyamadığın bir vazgeçmişliğe dönüşmüştür.
O kadar vazgeçmişsindir ki o büyük aşkın o kutsal acısını bile hissedemezsin.

Diğerlerinden farklıdır her zaman, başka ayrılıklar gibi bir dostunun omzunda ağlamazsın.
Neden diye soranlara bir cevap veremezsin. Boğazında düğümlenir onun aşkı gözlerini kapayıp gülümsersin.
Hiç olmamış gibi yaparsın, oysa her saniye gözlerinin önündedir hayali.
Onu düşünüp içtiğin içkilerde off diyip adını anamazsın.
Boşver dersin.

Uzaklarda bir yerde onun da seni düşündüğünü bilmen biraz daha acıtır canını, oysa nasıl da içini ısıtırdı bu düşünce eskiden.
Huzursuz olursun huzurun anlamını unutmuş olsan bile.
Neden, diye sorarsın kendine. Bir cevap veremezsin, ama bilirsin böylesi ikiniz için de daha iyidir.

Son bir nefes çekip parmaklarının ucunu yakan sigarandan uzak hayallere dalarsın onunla ilgili, onu hiç tanımamış, hiç sevmemiş gibi mavi gözlerinde mutluluğu görmemiş gibi,sanki öyle biri hiç yaşamamış gibi.

Gitmen gerekir, ceketini bırakıp masanda hüznünü takar omzuna dimdik yürüyerek gidersin yalnızlığına,sanki bu aşka hiç uğramamış gibi