ben bu gece ay ışığında güneşleniyorum….

bilmediğim sokaklarda, bilmediğim insanlar arasında yürüdüm…

yalnızdım her hücreme varana dek…

güneşi aradım tutunmak için,fakat bulduğum yeni bir hilaldi…

ve bu şehirde tek tanıdık gökyüzündeki aydı…

tanıdık birini her görüşte hissettiğim o buruk sızı

gözlerimden yaşa dönüşüp akarken güneşten vazgeçip aya sığındım

ben!

ay her gelişinde ömrümün bana doğuştan armağanı olan kederlerle

geldi.

anladım ki keder benim kaderimdi…

şimdi aya bakıp hasreti yaşıyor, hasret gideriyorum….

ben bu gece ay ışığında güneşleniyorum….