Ben Yüreğime Söz Geçiremedim…
 Umudumu ezip geçti yüreğimin hüznü…
masmavi hayallere kapattı yollarını koyu sessizliklere merhaba derken…. Şimdi ağır yükler bindi omuzlarıma taşıyabilir miyim bilmiyorum… Gözlerim anlamsız bakarken bugüne bile yarınların hayalini kurabilir miyim? Küçük bir çocuğun ürkek bakışlarıyla görüyorum hayatı Yeri  göğüçiçeğiağacı…En güzeli düşünürken en kötüyü yaşayan gözlerle… Yaşanamayanların hayal kırıklığı… Yaşanmışların pişmanlığı… Yaşanacakların korkusuyla… Sonbaharın umarsızca sararıp dökülen yaprakları gibi Güzel düşlerimin rüzgârla savruluşunu izlemek Gün be gün… Çok zormuş yüreğim… Öylesine zor… Söylesene yüreğim Gündüzün aydınlığı zifiri karanlıklara eş mi olacaktı? Benim her anım gece mi olacaktı…. Cevapsız sorular sıralanıyor ardı ardına beynimde Tıkadım kulaklarımı duymasın hiçbir şeyi diye En yalnız anımda sığınmışken Yaradana İstemem yanıma gelmesin kimse… Sevinçlerimi bilinmeyen yarınlara gömdüm Ve biliyorum yüreğim tek suçlu benim Yaşadığım her acıyı ben sende biriktirdim Gözyaşlarımı sende sakladım Avaz avaz bağırmadım Çığlığımı duyurmadım Ne varsa dilimde derinliğine attım… Öyle hüzünlere boğdum ki seni Mutluluğa ayıracak yer bırakmadım… Sitemim sadece kendime Kızgınlığım da… Umudumu ezip geçti yüreğimin hüznü desem de Umudumu hüznüme yenik düşüren benim… Ben yüreğime söz geçiremedim Ben yüreğimi güldüremedim… |
|