Beynimin Kıyısına Bağlanmış Bir Sandal Gibi Dururken Sen

Bu sabah yorgun kalktım yatağımdan. 

Önce biraz yattım yatağın içinde öylesine.

Bu çetrefilli halime dokunacak gücüm olmadan. 

Neden seni düşündüğümü bilmiyorum. 

Beynimin kıyısına bağlanmış bir sandal gibi dururken sen ,

Ben garip bir huysuzlukla uzaktan seni izliyorum. 

Oysa hayatlarımız boş yeri kalmayacak kadar dolup taşmışken ,

Başka duyguları sıkıştırıp inatla sana yer açmaya çalışıyorum. 

Dışarıda yağmur delicesine yağıyor. 

Yüreğimin gelincik tarlalarını sindiriyor derinine. 

Nasıl da her duygu büyüyor insanla beraber. 

Özlesem bir başka özlüyor ,

İçerlesem bir başka dokunuyor halin canıma. 

Bugün herkesi ve her şeyi çıkartmak istiyorum hayatımdan. 

Sadece sen kal istiyorum , 

Bu kadar uzak duruyor olsan da bana.

Adeta yollar sellere kapılmışken ,

Bir köşede saçak altında yan yana izliyoruz hayatı. 

Cebimizde takvimden koparılmış yapraklarla 

Islanmasın diye örterken ayaklarımızı , 

Neden bu kadar korunduğumuzu anlamaya çalışıyorum. 

Biraz ağlasak omzuna yaslasam başını, 

Sanki az da olsa dağılacak içimizin kara bulutları. 

Biraz gökkuşağı düşlerken elini de avucuma almak istiyorum. 

Gözlerime bir baksan başarabileceğimizi biliyorum. 

Gökkuşağının turuncusuna oturmuş bekliyorum.