Bir kompozisyon misali yaşıyoruz hayatı..

Sorunlar, ihanetler, gidenler yok bu sayfasında hayatın.
Çünkü gidenlerin neden gittiğini, sorunların neden olduğunu bilmiyoruz
Hayat bir sahneyse yani, en güzel bölümünde rol alıyoruz bu sahnenin.
Ağlayanlara, yüzümüzü asarak bakıyoruz, niye acaba? Dercesine….
En ağır sorunun içinde de olsak parka gidiyoruz oyun oynamaya….

Giriş(!)

Gelişme(!)

İşte burada bitiyor hayaller,oyunlar,masallar….
Şimdi karşımızda gerçekler.
Gizli ağlamalar başlıyor, gözyaşları saklanıyor.
Hayatına giriyor, ihanetler,yalancı sevgiler ve beraberinde tutkulu aşklar
ah hayatımızın bu sahnesinde oyun oynayabilseydik(!)
Ne olurdu? anlamasaydık da olanlara ağlamasaydık!
Gene de her başlangıç bir ayrılık değildir diyorum…
Fakat ilginçtir teoride başlayabiliyorum yeni aşklara…
Sen hayat oyununda baş rolleri paylaşmak İster misin benimle.

Sonuç(!)

Sonuç mu? Henüz yok ortada….