farklı dünyaların insanıydık biz…

Farklı dünyaların insanlarıydık biz,

Sen ağrıyan dişine rakı basarken; ben sirkeyle yetiniyordum…

Sen boğazda rakı-balık yaparken; ben ecdadın göğe minarelerle attığı imzaya şaşıyordum…

Senin şeker gözüyle baktığın güne; ben ramazan diyordum, bayram diyordum…

Sen katliam derken kurban kanına; ben rabbime o kanla şükrediyordum…

Sen Denize yanarken Ankarada; ben Fatihte, Metine ağlıyordum…

Senin ayakta alkış tuttuğun Saylanlara; ben sayılanlardan bile fazla hidayet diliyordum…

Sen “çavbella” ya eşlik ederken; ben “deli silvanlı” okuyordum…

Sen Lenin posterlerini asarken duvarlarına; ben Şeyh Şamil ile coşuyordum…

Sen Nazım mısralarını gözden geçirirken; ben Necip Fazılın Çile’sini çekiyordum…

Sen kızıl mitinglerde bağırırken; ben yeşil fonda dövizler taşıyordum…

Sen irtica derken örtüye; ben yemeniye mülteci oluyordum…

Ve sen kayıp giderken avuçlarımdan; ben seni tutamıyordum…

Gitmen gerekiyordu, gitme diyemiyordum…!