Hayalin senin kadar zarar veremez bana..

Gece tüm ihtişamı ile kapladı yine küçücük dünyamı.
Sevmezdim geceleri daha önceleride.Ama sensiz daha bir çekilmez oldu.
Sigaramdan bir nefes çekip oturdum kağıdın kalemin başına yine.
Bilmem kaçıncı sana yazılan bir mektup bu.Adı yok.Adresi yok.
Biraz sen varsın içinde mısraların.Biraz ben.
Bir de bana eşlik eden o kasvetli gece karanlığı.Bazen yaşarıyor gözlerim..
Sigara dumanıdır diyerek avutuyorum kendimi..
Kendimi kandırıyorum ara ara ama mısralarım gözyaşım gibi şuursuzca düşüyor beyaz
kağıdın üzerine..
Her harfte bin parçaya bölüyorum içimdeki sancıyı..
Her kelimede biraz daha aydınlanıyor odam..
Her mısranın ardından duvarlarda hayalin canlanmaya başlıyor..
Bazen dudaklarının ucunda ufacık bir tebessüm ile izliyorsun beni, bazen gözlerindeki ışıkla
yırtıyorsun karanlığımı..
Kulaklarımda tanıdık bir tını..Ayrılık bana aşktır artık diyor..
Unutmak o kadar kolay mı sandın..Ayrılık bana aşktır artık..
Her nota biraz daha yaklaştırıyor beni sana, seni bana..
Sanki şarkı bittiğinde, mektup tamamlandığında kapıdan girecek gibisin..
Ama yok..Şarkım başa saralı çok oldu..Dediğim gibi bu mektup bilmem kaçıncı..
Kanımdaki zehir gibi hırçınlaşıyor mısralarım böyle anlarda..
Üstü çizili satırlar bundandır..Yok yok..
Tahammülüm kalmadı artık gecenin karanlığında ay ışığının hayalini duvarlarıma
yansıtmasına..
Bir el kadar yakın olduğunu sanıp bir kalemin ucundan mağlubiyetimi yazmaktan
sıkıldım..
Hadi..Şimdi tak geceyi koluna..Usul usul gir koynuma..
Endişelenme..Hayalin senin kadar zarar veremez bana..