Ne kadar da zormuş…

Ne kadar da zormuş atmak kalbimden seni
Ne kadar da zormuş unutmak bütün geçmişi
Sanki bir geçmişimiz varmış gibi…
Umma ve unutmak ne kadar da zormuş
Bilmem biliyor musun ama ben her yerde seni görürken
Her yerde sesini duyduğumu sanıyorken
Her adını duyduğumda hala garip bir sevinçle gülerken
Ne kadar da zor fırlatıp atmak seni kalbimden
Oysa ne garip ki
Kalbimin en güzel köşesine
Yerleşmen bir saniyeden fazla sürmemişti
Şimdi unutmaya çalışırken seni
Artık kalbimin bir parçası olduğunu bilmek
Ne kadar da zormuş

Ne kadar da zormuş
Seninle birlikte öldürmek kısacık mutlu geçmişimi
Ne kadar da zormuş
Unutmak aklımdan bir türlü çıkmayan gülümseyişini…
Ne kadar da zormuş
Sen tam yanımdayken özlemek her bir zerreni…
Ne kadar da zormuş
Atabilmek kalbimden seni…
Ben sensiz geçen her güne lanet okurken…
Günler geceler sen olmayınca geçmek bilmezken…
Ben hala bir umut geçmişten yardım isterken
Aslında benim için hiçbir zaman olmadığını bilmek
Ne kadar da zormuş..
Seni mutluluğum
Seni ışığım
Seni nedenim görürken..
Sen birden bire karanlık dünyama bir güneş gibi doğmuşken..
Sen tam ben düşerken elini uzatmışken
Ne kadar da zormuş
O karanlıklara gömülmek yeniden…
Ne kadar da zormuş beni çıkardığın o kuyuya yeniden itmen
Ne kadar da zormuş aramak güneşi gecenin çöktüğünü bilmeden…
Ne kadar da zormuş
Sevmek seni sen hep başkasıyla birlikteyken
Ne kadar da zormuş oyunun bittiğini bilmek
Sonsuza kadar sürmesini dilemişken…
Biliyor musun bu pişmanlık duygusuyla kıvranmak ne kadar zor!
Biliyor musun her gece yastığının yaşlarla ıslandığını kimseye belli etmemek ne kadar da zor!
Biliyor musun senin başkasına ait olduğunu bilmek ne kadar da zor!
Biliyor musun seni hala bu kadar çok severken
Seni unutmaya çalışmak çok zor!
Bunların hepsinin olmasına benim izin verdiğimi bilmek
Hayatımın en güzel dakikalarını yaşadığım o anı kafamdan silmek
İçim kan ağlarken başkalarını da üzmemek için gülmek
Ne kadar da zormuş seni sevememem gerekirken seni sevmek
Ne kadar da zormuş aşkınla o kadar mutluyken şimdi kahrolmak mahvolmak
Ne kadar da zormuş ben kendimi o büyük sona hazırlarken
O sonun şu an önüme serildiğini anlamak
Ne kadar da zormuş sen hep yanımdayken sensiz olmak…
Biliyor musun seni ne kadar çok sevdiğimi
Biliyor musun senin için neler feda ettiğimi
Biliyor musun senin için nelere katlanabileceğimi
Ve biliyor musun seni unutmanın seni sevmek kadar zor olabileceğini…
Ama ben biliyorum
Senin beni hiçbir zaman sevmediğini
Ama ben biliyorum
Senin için hiçbir şey ifade etmediğimi
Ama ben biliyorum bütün bunlara hiç değmediğini
Bunları bile bile seni hala sevmek ne kadar da zormuş…
Keşke söyleseydim sana hemen gözlerimin senden başkasını görmediğini
Keşke izleseydim biraz daha henüz bu kadar canımı yakmazken gözlerini…
Keşke bilseydim aşkın bu kadar çok acı verebileceğini
Ne kadar da zormuş bir zamanlar
Beni öyle mutlu ederken şimdi böyle çok ağlatman beni…
Zaman geçiyor yelkovan ilerliyor
Ama açılan yaram kapanacağına daha da genişliyor
Hayat neden yine bu kadar anlamsız geliyor
Bütün hayatımı kırık bir dala bağladığımı bilmek
Ne kadar da zormuş…
Uykusuz bir geceye daha “merhaba!”
Güneşsiz bir sabaha saha “merhaba!”
Sensiz bir güne daha “merhaba!”
Ne kadar da zormuş birden bire her şeye demek “elveda!”
Ama artık uykusuz son gecem bu!
Bir gün yine güneşin doğacağını bildiğim ilk gecem!
Sensiz de yaşamaya çalışmam gerektiğini anladığım bütün gecem!
Ne kadar da zormuş ağlamak gülmeyi bu kadar da çok hak ederken!
Bir gece yıldızlar düşer göz yaşlarım gibi..
Bir gece kaybolur ay yüreğimdeki bu acı gibi…
Bir sabah olur sımsıcak yaşadığım ve yaşayacağım mutluluklar gibi…
Ne kadar da zormuş bu kadar kolayken çok zor sanmak her şeyi!!!