Sevdim işte ötesi yok

Ben seni kocaman bir yürekle sevdim. Gözlerim değil yüreğim sevdi seni gören. Sen damarlarımda ki kana karışıp geldin oturdun yüreğime. Bir başka yerde olmazdın zaten. Sen benim en değerli yerimde, yüreğimde olmalıydın orda kalmalıydın. Çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek, ilk kez bu kadar kolay kabullendi seni. Herhangi bir konuk değildin artık. Bu yüzden ne ağırlama faslı vardı ne de uğurlama. O yüreğin gerçek sahibiydin

Şimdi sonbahar, kışa giriyoruz ya… Ben dört mevsim bahar yaşadım seninle. Çiçek çiçek açtın yüreğimde. Gökkuşağı zayıf kaldı, senin renklerin karşısında. Taze bir yaprak gibi yeşildin. Açelyaydın pempeliğinle, üzerine çiğ taneleri sarı güldün.

Kırmızıydın bir ateş gibi, ve maviydin. En çok bu renkle anmayı sevdim seni. Denize tutkundum, denizi sensiz seni denizsiz düşünemedim. Seni severken dünyayı da sevdim, insanları da… Kendime bile dar gelirken, içinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık

En kızgın, en tahammülsüz anlarda bile, seni düşünmek yetti bana. İçimdeki sevinç yüzüme yansıdı, güldüm. Beni güldüren senin sevgindi ve kaygısız, içten gülüşün ne demek olduğunu, nasıl güzel bir şey olduğunu anladım seninle. Her şeye rağmen sevdim seni. Güçlüydüm ve aşamayacağım hiçbir zorluk yoktu. Koca bir kente, koca bir ülkeye kafa tutabilirdim. Sen elimden tuttuğunda patlamaya hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi. Menzil sendin ve ben o menzile ulaşmak için önüme çıkan her şeyi yok edebilirdim.

Sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi eritirdim. Sana ulaştığımda ise sakin bir göle dönüşürdüm ve o göle bir tek sen girebilirdin. Seni severken yorulmadım. Çünkü sen yaşam kaynağımdın. Her gün yenilendim. Seninle çoğaldım, büyüdüm. Eksik kalan neyim varsa tamamladım. Ölmeyecektim çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin. Sevdim işte ötesi yok