Suyun Hikayesi…

SU, kendine sırdaş arıyordu

-Önce buluta verdi sırrını.

-Ağır geldi sır buluta.

-Sağanak sağanak döktü suyun tüm sırlarını.

-Sonra göle gitti su.

-Ona anlattı derdini.

-Bu arada bulut suyun sırrını tekrar tekrar yağmur yapıp, dolu yapıp, kar yapıp savurduğu için , zaman zaman taşıyordu göl ve suyun sırrı iyice açığa çıkıyordu.

-Sonra nehre ulaştı suyun sırrı.

-Nehir aldı suyun sırrını çekti gitti.

-Dereye verdi.

-Dere biraz daha yavaş olsa da nehirden , O da götürdü suyun sırrını bir başka bilinmeze…

-Çağlayanlar, şelaleler,akarsular…

-Hepsi kayboluyordu bir anda.

-Sonra bir gün su takip etti dereyi.

-Dereye, okyanusa kavuşunca farketti su, bütün sırlarının akarsularla, çağlayanlarla,ırmaklarla… okyanusa taşındığını.

-Karar verdi su. Sırrını okyanusa verecekti.

– Öyle de yaptı zaten.Tüm sırlarını okyanusa verdi.

-Artık suyun sırrını okyanustan başkası bilmiyordu.

-Ne taştı okyanus, ne bir başkasına taşıdı suyun sırrını, ne de kurudu….

-Geçen karşılaştık suyla. -Bir bardaktaydı.

-Suskundu.

-Çok uğraştım konuşturamadım.

-Ben,tam giderken ” Dur !” dedi ..su.

-Durdum! ” Okyanus yürekli dostlar bulmadan sakın konuşma! Taşıyamazlar ,kaldıramazlar senin yükünü,canını yakarlar,utandırırlar….” dedi.