Tarihi Geçmiş Çikolata

Babasının bakkala götürdüğünde

mutlu olan çocuklar gibiydim

kalbim beni yanına sürüklediğinde..

Hersey cocuksu tozpembe

ilerisini hiç düşünmeden

o anki mutluluk vardı yüreğimde.
Aslında biraz da hüzün,acı..

Sanki babam istediğim şeyi almamıştı.

Beni ucuz bir çikolatayla avutmuştu.

Ama onun mutluluğuyla

istediğimi alamadığımı unutmuştum o an.

İstediğim tamamıyla sendin aslında.

Seninle 24 saatimi geçirmek

ve senle ölmek.

Oysa hayat sadece seni gösterip

geri çekmişti

ve sadece o aşkı vermişti bana..

Kimbilir belkide

bunu yaşayabilmek de bir ayrıcalıktı.

Seni tek taraflı sevebilmek de…
Babamın hergün aldığı

ucuz çikolataları yemenin verdiği mutluluk gibi

alışmıştım seni sevmeye.

Bir süre sora yetmez oldu,

daha iyisini daha pahalısını istedim.

Senin tam anlamıyla

benim olmanı istedim.

Ama hayat istemedi bunu yada sen.

Çikolatalarımdan bir haz alamaz oldum.

Nerden bilebilirdimki

bakkalın tarihi geçmiş çikolata sattığını?

Nerden bilebilirdim ki

hayatın beni tarihi geçmiş,

senin gözünde değeri olmayan

bir aşkın içine sürüklediğini…

Çikolataların beni zehirlediğini..
Anlıyorum şimdi babamı.

Bize pahalı gelirmiş,

öyle şeyler bünyemiz kaldırmazmış,

günübirlik aşk dedikleri şey bizimkisi

herkesin aldığı güzel çikolatalar değilde

tarihi geçmiş sevdalardan başkası değilmiş.

Sen hergün

farklı bir çikolata yemeye devam ederken

bizim hala

o eski çikolatalayı yememizmiş

hergün dahada zehirlenmemizmiş.

Birgün tarihi geçmiş bir çikolata yeyip

zehirlenmemen dileğiyle..