Varken Yok Saymayı Öğrendim

Vardın ama kanadı kırık kuştum sustum sözlerime küstüm…

O tez dönüşleri geç olunca kendime tahammüllü öğrendim ….
Kördüm bilendim hayata direnmeyi öğrendim…..
Sevgisizlikten insanları ,hayatı, doğayı,sevmeyi öğrendim….
Şefkatsizlikten  nasıl şefkat gösterildiğini öğrendim…..
İlgisizlikten  insanların ne kadar ilgiye muhtaç olduğunu öğrendim…..
Korkmayın kimseye borcum yok …..
Varken yok saymayı ben onlardan öğrendim…..
Yokluklarında yalnızlığı  yalnız insanların neler hissettiğini öğrendim…..
Kaybolmuş bir dilin sözcükleri gibi  bu sözcüklerı yaymayı öğrendim….
Vazgeçtiysem hep sağnak yağışlarından……
Vazgeçtiysem bitmek bilmez kışlarından…..
Korkmayın kimseye verilecek hesabım yok……
Varken yoksaymayı ben onlardan öğrendim……
Duyguları bilmediklerinden  insanların duygularını duyumsamayı öğrendim….
Muhtaçlığı hissetmediklerinden  birinin daha elini tutmayı öğrendim…..
Bana şer gibi gelenlerin ardındaki hayırları görmeyi öğrendim……